معماری بیونیک
[wbcr_php_snippet id=”6073″]
معماری بیونیک (به انگلیسی: Bionic Architecture) جنبشی در طراحی و ساخت ساختمانهای بروزگرا است که طرح و خطوط آن از شکلهای طبیعی (مثلا بیولوژیکی) اقتباس میکند در واقع معماری بیونیک، رویکردی است که برای خلاقیت و نوآوری در طراحیهای معماری از طبیعت الهام میگیرد و مسائل فنی معماری را از طریق الگوگیری از طبیعت حل میکند.
.واژه ی “بيونيک” از ترکيب دو لغت “بيولوژی” و “تکنيک” به معنای زيستارشناختي يا بکارگيري اندامهای ساختگي طبيعت ( که به فارسي “زيست فني” ميباشد) بيان گرديده است.روح بخشیدن به ساختمان یکی از تمایلات معماری بیونیک (معماری زیستفنی) است که طراحان این رشته با توجه به قدرت سازه برای تنفس (زندهنمایی)، به کمک خطوط مستقیم یا منحنی، تمامیت سازه را بر اساس آن طراحی میکنند و مهمترین فاکتور برای معماری بیونیک آن است که ساختمان بتواند زنده بودن خود را به مخاطب و بازدیدکننده القاء کند.
روند طراحی معماری بیونیک
یکی از روندهای طراحی بر اساس طبیعت و الگوهای زیست شناختی (Biodesign) به صورت زیر میباشد:
۱- انتخاب موجود زنده (پدیده مور نظر در طبیعت)
- جانوران
- گیاهان
- آغازیان، تک سلولیها
۲- شناسایی خصوصیات زیستی
- محیط زندگی: شرایط محیط، دما، رطوبت، فشار و صوت
- عکسالعملها: منابع حیاتی، سیستمهای تنفسی، مواد غذایی
- خصوصیات فیزیکی: شرایط همزیستی، سازگاری و ناسازگاری مستقیم و غیر مستقیم
- روابط سیستماتیک: آمار تجمعی و پراکندگی زیستی، شرایط خاص جغرافیایی
۳- شناسایی خصوصیات معماری
- ساختارهای داخلی
- روابط سیستماتیک
- پیکره اصلی موجود: عناصر میکرو و تناسبات هندسی، عناصر ماکرو، مواد و نسبتها
در ادامه تصاویر مربوط به این معماری را مشاهده میکنید.